Şarapçı Remzi Akor

 

Ne komşuluk kalmış bu mahallede ne dayanışma

 

 

Bana sorarsan en iyisidir Şarapçı Remzi Amca

 

 

Pek sevilmez ama hep düşene koşar yardıma

 

 

Yüreği temiz, elleri biraz pistir anca

 

 

Çoğu zaman yatar parkta ve giyer koca bir parka

 

 

Sakallı ya derler Marx ama Robin Hood aslında

 

 

Yerde bir gün para bulunca bayram yaşattı çocuklara

 

 

Kalan parayla içki aldı yine tam bir kasa

 

 

Deli sanırlar ama Adorno öğretti tüm parka

 

 

Anne erken ölünce kalmış zengin ve aksi bir baba

 

 

Evden kaçmış, tıp kazanmış ama atılmış olaylara karışınca

 

 

Tutamam demiş silah, asker kaçağı hala

 

 

Delirirdi bu dünyada, düşünmedi para mara

 

 

Aldı gitti vura vura, kıyılır mı bu adama

 

 

Birileri kara kara düşünüyor ara ara

 

 

Ne olacak bu dünya

 

 

Hiçbir işte tutunamamış, evlenip boşanmış

 

 

Dinsiz imansız ve talihsiz bir adammış

 

 

Bir sevgilisi varmış, arada gelen o kadınmış

 

 

Camdaki teyzeler içki kadar buna da kızarmış

 

 

Mahalle sanki Ağır Roman, geçenler hızlı yürür korkudan

 

 

Ceplerini yoklar kimisi ama önyargıdır tabii ki

 

 

Ağır abiler bir gün mevzuda, ayırmaya gitti Remzi

 

 

Bir el silah sesi, yıkıldı, aslan gibiydi

 

 

Cenazesinde toplam üç kişi vardı

 

 

Biri Allah’ın emri zaten İmam’dı

 

 

Biri ben diğeri de bakkal’dı

 

 

Bakkal dedi ki “Bana Remzi’nin borcu vardı”